[Dezaseis - Nana, talvez]
Brincar te vexo
de caramelo
e estala a vida
nesa armonia.
Os malparados
pes esgotados
e o colo inerte
ti mos acendes.
Tus resplandores
brillan acordes
a dita levan
que me alumea.
Se a ti me achego
meu mouro verbo
vira-se a canto
ti xa és meu manto.
Na miña gorxa
un berro amarga
tua seiva fresca
é mel de abella.
Boto-me alado
se escoito o canto
sobrenatural
das voces do mar.
Escondo a pena
na miña ausencia
oh labia muda!
nunca perguntas?
Chirlea esquezo
desde teu niño
secura e sen sal
miña baixamar.
Tua alma ascendo
seu lume quero
e inda seu canto:
cautivo en cambio.
Fig. Aldara g-16