[Once]
Nas miñas terras as nubes sangran
ou arrebolan pedriñas redondas
o vendaval é aloumiño da brisa
e de granito son teimas as noites.
Mais ainda a pleno sol
húmido e frio
vira a escuro meu silencio. /
Cálido é voso discurso
cálidas vosas apertas
cálido o canto.
Naceron vosas artérias
abriron como se fontes
rexeneran meus regatos
e devolven-me o vermello
aos glóbulos cardinais.
Son as faíscas da vosa ardentia
que xa caldean
as mouras folerpas do meu inverno.
Fig. Aldara g-11