Xoán Leiceaga Baltar

POESÍA

Imagen ilustrativa del poema

[Un]

Latexas aí, inteiramente,
enleada–enleado á videira do nirvana,
unha incógnita agachada–agachado
que lixeira albiará tua própria luz.
Apalpas aí, nos teus xérmolos,
no teu treinar, enredando a seres ti,
sob o agarimo do teu ventre natural.
A voltas na madeixa do milagre,
nun campante patexar
polo caldo do confort,
na axitación da marea de calma
por saberes se agachada–agachado,
cando comezaste a seres
unha-un dos meus,
cando comezas a estares
acobillando a estes meus extravios.

Aldara tiña ainda que agardar, quentiña, mais ou menos cinco meses. E tres ou catro anos mais para fuchicar nestes debuxos.
Fig. Aldara g-1

Volver