[Vinte]
Irrigas a minguada erva
que me acobilla.
És ainda – oxixénio e terra
e mais o meu universo.
E ainda o sol do teu sangue
limpa-me as veas escuras.
Teu alento é brisa lampa
varre as miñas arañeiras.
O cantar das tuas cordas
some-me en epifanias.
Tatuaste-te-me na esencia
onde os éxtases maduran.
Non és ensoño que és seiva
cálida neve fresca existencia.
Completas-me a ecoloxia.
Fig. Aldara g-20